ალქიმია - შინაგანი ტყვიის ოქროდ გადაქცევა
ალქიმია არის ხელოვნება, რომლის მიზანია შინაგანი ტყვიის ოქროდ გადაქცევა, გარდასახვა არა მეტალების, არამედ ადამიანის სულისა.
ალქიმიის საფუძველი ჩაეყარა ძველ ეგვიპტეში, შემდეგ კი ბერძნულმა ფილოსოფიამ და ქრისტიანულმა მისტიციზმმა მას მიანიჭა სულიერი სიღრმე.
ჩინურ ტაოისტურ ტრადიციაში ალქიმია ემსახურებოდა შინაგან განწმენდას და უკვდავების ელექსირის ძიებას, ისლამურ სამყაროში კი ალქიმიკოსებმა დააკავშირეს მეცნიერება და სულიერება, რაც მოგვიანებით ევროპაში გავრცელდა.
შუა საუკუნეებში პარაცელსუსი და ნიუტონი ალქიმიას იყენებდნენ როგორც მატერიალური და ღვთაებრივი პრინციპების შერწყმის გზას. ინდოეთში რასაიანა ისწრაფოდა სხეულისა და სულის განწმენდისკენ.
ამგვარად, ალქიმია გახდა ხიდი მეცნიერებასა და მისტიციზმს შორის, ყველა ტრადიციაში ერთი მიზნის, ადამიანის სულიერი ამაღლების სამსახურში.
ალქიმია როგორც ფსიქოთერაპიული მოდელი
1920-იან წლებში, ლათინურ ტექსტთან Rosarium Philosophorum მუშაობისას, იუნგმა აღმოაჩინა გასაღები: ალქიმიური ცნებები: solutio, coagulatio, coniunctio, რაც ზუსტად შეესაბამებოდა იმ ფსიქოლოგიურ პროცესებს, რასაც ის პაციენტებში ამჩნევდა. ალქიმიკოსები, მისი აზრით, საკუთარ ფსიქიკურ მდგომარეობებს მატერიალურ ექსპერიმენტებში პროეცირებდნენ.
ამგვარად, ალქიმია იქცა არაცნობიერის სიმბოლურ რუკად.
დღეს ალქიმიური სიმბოლიკა გამოიყენება ფსიქოთერაპიაში, როგორც შინაგანი ტრანსფორმაციის რუკა.
სიზმრები, აქტიური წარმოდგენები და შემოქმედებითი პროცესი ასახავს იმავე ეტაპებს, რასაც ალქიმია გვასწავლის:
დაშლა,
განწმენდა,
გაღვიძება და
შერწყმა.
ალქიმია გვიწვევს, რომ ცხოვრება მხოლოდ მოვლენათა ჯაჭვად კი არა, არამედ ტრანსფორმაციულ მოგზაურობად დავინახოთ, მაღალ ნამუშევრად (Magnum Opus), რომელიც გვიბიძგებს შევხვდეთ ჩვენს ჩრდილს, დავწვათ ის, რაც აღარ გვჭირდება, და ამაღლებული ცნობიერებით აღვდგეთ. იგი გვასწავლის, რომ ნამდვილი გარდაქმნა მოითხოვს პარადოქსის მიღებას, ტკივილის გადატანას და იმ სიბნელეში სინათლის აღმოჩენას, სადაც ჩვენი არსის ოქრო იმალება.